گواه گیری 2
ادامه گواهگیری از پست قبل :
داماد نیز در پاسخ داماد ، بله می گوید و باز هم شرکت کنندگان «هابیرو شاباش» می گویند و موبد ادامه می دهد :
«اینک به چند اندرز شایسته دین گوش فرا دهید و در زندگانی خویش به کار بندید تا سبب خشنودی اهورامزدا گردد ، شادکامی و نیکبختی ، آسایش و آرامش را در زندگی شما فراهم سازد .
نخست ، ستایش و نیایش آفریدگار هستی بخش . زیرا هرگونه داد و دهش را در زندگی به ما ارزانی داشته است.
دوم ، به پیامبری اشوزرتشت اسپنتمان ، و به دین به مزدیسنی ، استوار مانید . هر آیینه به اشویی و راستی گرایید و با اندیشه ، گفتار و کردار نیک در جهان زیوید .
سوم ، به روان شادی درگذشتگان و دستگیری نیازمندان ، در برپایی گاهنبار کوتاهی نکنید ، در پنجه و فروردین گان که روز ویژه هماروانان است از درون و میزد و آفرینگان ، آنچه دسترس باشد به جا آرید تا هماروانان خشنود شوند و شادی ارزانی دارند .
چهارم ، مراسم سنتی برای یادبود درگذشتگان انجام داده و نیازمندان را با دهش خود یاری رسانید زیرا خشنودی روان و فروهر مینوان در انجام کار نیک از سوی گیتیان است .
پنجم ، سدره و کشتی را که نماد پیروی از آیین راستی است ، پیوسته با خود داشته باشید و فرزندان را سفارش کنید تا به هنگام خردمندی و پذیرفتن آیین راستی ، سدره پوش شوند و در همه گاه به داد دین وه ، به ستایش و نیایش اورمزد بپرداند .
ششم ، از پدر ، مادر و استاد سپاسدار باشید و آنها را گرامی دارید ، زیرا خشنودی اورمزد ، با خشنودی این سه تن نیز فراهم می گردد .
هفتم ، از روز های ماه یکی را برگزینید و در آن روز بیشتر به داد و دهش بپردازید و اشویی را گسترش دهید تااهورامزدا یاورتان باشد و از هرگونه کژروی و گمراهی باز دارد . اینک روزی را که برگزیدیدنام ببرید»
داماد به خوسته موبد یکی از روزها را انتخاب و نام می برد ، از آن پس او باید در هر ماه و در روزی که به هنگام گواه گیری برگزیده است ، کارهای نیک مادی و معنوی بیشنر انجام دهد . نیازمندان را دستگیری کند و به اندازه توتنمندی خود دیگران را یاری رساند .
موبد ضمن اعلام نام این روز با صدای بلند ، اندرز خود را ادامه می دهد .
« هشتم ، در زندگانی باید راهنمای دانایی بزرگ برگزینید تا در پیشرفت کارها راهگشایتان باشد زیرا دانش پراکنده است و کار با رهنمونی دانا ، نیک فرجام باش . این دانای گزینش خود را نام ببرید»
در این قسمت ، داماد یکی از بستگان خود یا شخص دیگری را نام می برد که به دانایی و فرهیختگی او یقیین دارد تا پس از آن در زندگی مشترک خود ، چنانچه به مواردی بر بخورد که تصمیم گیری برای او دشوار باشد با این شخص مشورت کند و راهنامیی بخواهد .
موبد نام این شخص را نیز که داماد برگزیده است به حاضران اعلام می دارد و اندرز خود را به تازه عروس و نو داماد ، این گونه ادامه می دهد :
نهم ، اورمزدهروسپ توان (توانا بر همه چیز) که مردم را به نیروی دانایی و گویایی از دیگر آفریدگان گیتی برتر آفرید . دادش (قانونش) مردم دوستی است ، پس دیگران را میازارید . نه به منش (اندیشه) نه به گوشن (گفتار) و نه به کنش (کردار) .
بیگانه ای که فرا رسد جای و خوراکش دهید . نیکان را از گرسنگی ، تشنگی ، سرما و گرما در امان دارید . با زیردستان و کهترن مهربان باشید . سالاران و مهتران را گرامی دارید و به داد و پیام امشاسپندان که فروزگان اورمزد پاکند ، راه پویید تا دادار اورمزد از شما خشنود باشد»
اندرز های موبد همچنان ادامه دارد و در پایان دوباره از عروس و داماد آزادی گزینش خود را سوال می کند و پاسخ بله می شنود . اوستا می خواند . دانه های جو ، برنج و برگ های آویشن را بر سر و دوش عروس و داماد می ریزد و برای آنها تندرستی ، دیرزیوشنی و خوشبختی آرزو می کند .
پس از گواه گیری ، خویشان و آشنایان به عروس و داماد و بستگان آنها شادباش می گویند و با دادن آیینه و گلاب ، پخش شربت ، شیرینی و لرک بین همه ، مراسم گواه گیری پایان می پذیرد .
